ESTABA AQUEL PEIXE PEQUENO
NA AREA HÚMIDA
QUEDO, MOI QUEDO
SÓ MOI SÓ
EU O MIRABA
SEN SABER QUE FACER
E VIU UNHA ONDA
A ACARIÑAR OS MEUS PÉS
E Ó CATIVO EPERLÁN
LEVOUNO BAIXO A PONTE
DAS MIÑAS PERNAS
DEIXOUSE LEVAR
PRA DENTRO
PRA FORA
SEGUINDO O RITMO DAS ONDAS
PRIMEIRO ABRIU OS OLLOS
E VIU O FONDO VERDE
ÓS POUCOS SENTIU
O LATEXO DO SEU CORAZÓN
E CON AQUEL IR E VIR
ESTIROUSELLE A COLA
E SEGUIU AQUEL BAILE
CONTAN QUE AQUEL PEIXE
NON SAIU NUNCA DO MAR
NON CAIU EN NINGUNHA REDE
E SEMPRE RECORDABA
A PONTE DAS PERNAS LONGAS
QUE O DEIXARAN PASAR.
MARÍA CAEIRO
É unha historia maxica i tenra , fermosa coma todo o que ti fas 🫂
ResponderEliminarMoitas gracias autor 0anónimo ou autora vese que algo sabes de min. Un nome daríame unha pista, pero o anónimo alonga a lista das persoas que ben quero. Bicos e apertas
ResponderEliminarFantástica Xexe. Soño con ese peixe eterno, que cruza esas pontes e obsérvanos.
ResponderEliminar