ESTABA AQUEL PEIXE PEQUENO
NA AREA HÚMIDA
QUEDO, MOI QUEDO
SÓ MOI SÓ
EU O MIRABA
SEN SABER QUE FACER
E VIU UNHA ONDA
A ACARIÑAR OS MEUS PÉS
E Ó CATIVO EPERLÁN
LEVOUNO BAIXO A PONTE
DAS MIÑAS PERNAS
DEIXOUSE LEVAR
PRA DENTRO
PRA FORA
SEGUINDO O RITMO DAS ONDAS
PRIMEIRO ABRIU OS OLLOS
E VIU O FONDO VERDE
ÓS POUCOS SENTIU
O LATEXO DO SEU CORAZÓN
E CON AQUEL IR E VIR
ESTIROUSELLE A COLA
E SEGUIU AQUEL BAILE
CONTAN QUE AQUEL PEIXE
NON SAIU NUNCA DO MAR
NON CAIU EN NINGUNHA REDE
E SEMPRE RECORDABA
A PONTE DAS PERNAS LONGAS
QUE O DEIXARAN PASAR.
MARÍA CAEIRO
