SAIA A LÚA
ESTABA TAN PERTO DE MIN
QUE SENTÍN QUE A TOCABA
QUE A ABRAZABA.
A LÚA GARDABA UN BICO
O BICO DOS NAMORADOS
MÁIS GRANDE
AQUELA NOITE A LÚA
ESTABA TAN PERTO DA TERRA QUE ELA CHEGOU A TOCALA,CHEGOU A ABRAZALA,COMO SE ABRAZABAN NUN BICO AS SOMBRAS DA SÚA CARA.
CANDO DERON AS DOCE,A LÚA ESTABA NO MÁIS ALTO E BRILABA,BRILABA E COMA SEMPRE PASABA POLA SÚA CASA, ELA ABRIU A VENTÁ PARA DEIXAR PASAR OS SEUS RAIOS AZUIS A SÚA ESTANZA
ENTÓN ELA VIU COMO POR UN DAQUELES CAMIÑOS DE LUZ BAIXABA O PRINCIPIÑO COA SÚA ROSA PARA DARLLE UN BICO E DEIXAR A SÚA FLOR NO SEU CORAZÓN.
Mª CAEIRO
