AQUELA TARDE FORA Ó MÉDICO

A QUE ESCOITARA OS MEUS PULMÓNS

E A BOTAR UNHAS RISAS

CO DOUTOR MANOLIÑO,

MENTRES ESPERABA

UN RAIO DE SOL

ENTRABA POLAS VENTÁS

DO LONGO CORREDOR

E NA PAREDE DEIXABA VER

A SOMBRA DUN PACENTE

DAQUELA VIN NUN  MURO

COMA O SOL ÍA MARCANDO O TEMPO

CO MOVEMENTO DA SOMBRA

COMA UN RELOXO SEN AGULLAS

E NÚMEROS

UN ESPERAR VENDO PASAR A SOMBRA.

A SOMBRA QUE ME ASOMBRA

DE TANTAS GUERRAS

QUE NESTE MUNDO HAI

QUE SO ENRIQUECEN 

ÓS FABRICANTES DE ARMAS

E ÓS NEGOCIANTES PODEROSOS

AS GUERRAS SEPARAN ÓS POBOS

E SEPARAN Ó MUNDO

MARÍA CAEIRO