MIGAS DE VERSOS DA MARÍA CAEIRO

 

EMPEZAR O ANO

VENDO O CEO DO AMENCER                                     

CHEO DE COR

ABRI-LOS OLLOS

E VER BELEZA

ESPERTAR CON MOCOS E TOS

ESPERTAR CO MEDO

A TE-LO VIRUS

E PODELO ESPALLAR

MERDAAAAAAAAAAAAAA

                                                                    Mª  CAEIRO

O SOL NON SABE

DO PASAR DOS ANOS

SIMPLEMENTE SAE

ASOMA Ó AMENCER

RECORRE TODO O CEO

E DESPIDESE NO ATARDCER

O SOL NON SABE DO TEMPO

ESPERTASE POLA  MAÑANCIÑA

DEITASE DESPOIS DE DEIXARNOS LUZ

A TODOS NÓS

NUN LADO E OUTRO DO PLANETA

O SOL NON SABE DO TEMPO

NON EXISTEN PARA ÉL OS ANOS

SEMPRE REPITE O MESMO TRABALLO

E SEMPRE CO MESMO ANDAR.

                                                                     Mª  CAEIRO

CANDO A ESTÉTICA 

ACABA COA BELEZA

AS BOCAS DAS MULLERES

SON TODAS IGUAIS

GRANDES E CARNOSAS

CANDO UN QUER

SER OUTRO

E NON BUSCA

A FERMOSURA DO SEU SER.

                                                              Mª CAEIRO

AS VECES NON SEI

NON SEI NIN O QUE...

EU QUERO

QUERO VIVIR

PERO AS EMOCIÓNS

OS DESGUSTOS

AS DECEPCIÓNS

ATANME DE PÉS

E MANS

E NON SON CAPAZ

DE RODAR E RODAR

COMA EU QUERO

COMA EU QUERO QUERERTE

NON TE PODO QUERER.

                                               Mª CAEIRO

A HISTORIA NAS RÚAS DA VILA DE CANGAS DO MORRAZO- II

 A HISTORIA DA INVASIÓN TURCA DO 1617 NAS RÚAS DA VILA DE CANGAS DO MORRAZO

      ERA POLA AMAÑECIDA CANDO DESPOIS DUN INTENSO BOMBARDEO, UNS MIL HOMES DESEMBARCARON EN RODEIRA E NA PUNTA BALEA, ANTE AS ATERRORIZADAS XENTES DO LUGAR E AS DIMINUIDAS TROPAS UNIRONSE NUMEROSOS VECIÑOS ARMADOS.        

                                      

SENDO OS PROTAGONISTAS DUNHA LOITA DESESPERDA ANTE A INFERIORIDADE NU- MÉRICA. O MAIOR HEROÍSMO DAQUELES HOMES E MULLERES ESTIVO NO SEU SENTIDO DA  HONRA QUE FIXO QUE NON ABANDOARAN OS SEUS FOGARES FRENTE Ó INVASOR POIS EN TALES CONDICIÓNS ERA IMPENSABLE UNHA VICTORIA.

ALGÚNS CONSEGUIRON FUXIR  CARA ÓS MONTES VECIÑOS E CONTEMPLARON O ESPECTÁCULO ESPANTOSO DA VILA ARDENDO POLOS CATRO COSTADOS, A COLEXIATA E HOSPITAL PRENDIDOS EN CHAMAS E DUCIAS DE CADÁVERES SEMBRABAN AS RÚAS.

SO QUEDOU O VENERADO CRISTO, QUE NON QUIXO ARDER E RESCATADO POLOS MARIÑEIROS QUE O ATOPARON FLOTANDO NA RÍA.

 

ÓS TURCOS NON LLES CHEGOU CON QUEIMAR É DESTRUIR CANGAS QUE SAQUEARON  QUE  SAQUERON OS ARREDORES DURANTE TRES DÍAS, QUEIMANDO TAMÉN A IGREXIA DE DARBO, ANTES DE DESAPARECER CO SEU RASTRO DE MORTE.

CON ELES LEVARON UN ABUNDANTE BOTÍN E DUCIAS DE PERSOAS CARA O CATIVERIO DE ARXEL.