AQUELA TARDE FORA Ó MÉDICO
A QUE ESCOITARA OS MEUS PULMÓNS
E A BOTAR UNHAS RISAS
CO DOUTOR MANOLIÑO,
MENTRES ESPERABA
UN RAIO DE SOL
ENTRABA POLAS VENTÁS
DO LONGO CORREDOR
E NA PAREDE DEIXABA VER
A SOMBRA DUN PACENTE
DAQUELA VIN NUN MURO
COMA O SOL ÍA MARCANDO O TEMPO
CO MOVEMENTO DA SOMBRA
COMA UN RELOXO SEN AGULLAS
E NÚMEROS
UN ESPERAR VENDO PASAR A SOMBRA.
A SOMBRA QUE ME ASOMBRA
DE TANTAS GUERRAS
QUE NESTE MUNDO HAI
QUE SO ENRIQUECEN
ÓS FABRICANTES DE ARMAS
E ÓS NEGOCIANTES PODEROSOS
AS GUERRAS SEPARAN ÓS POBOS
E SEPARAN Ó MUNDO
MARÍA CAEIRO
