A FADA E O DRAGÓN E MENDINHO E PAIO GOMEZ CHARINHO

 

                            MENDINHO E PAIO GOMEZ CHARINHO

O que os seus ollos ven

    

                                          MEENDINHO

 

              Seia-m’eu na ermida de San Simion

 

                 Seia-m’eu na ermida de San Simion

                E cercaron-mi as ondas que grandes son.

               ¡Eu atendend’o meu amig’! ,¿e u era?

 

               Estando na ermida, ant’o altar,

              Cercaron-mi as ondas grandes do mar.

             ¡Eu atendend’o meu amig’!, ¿e u era?

 

             E cercaron-mi as ondas que grandes son;

            Nen ei barqueiro nen remador.

           ¡Eu atendend’o meu amig’, ¿e u era?

 

          E cercaron-mi ondas do alto mar;

          Non ei barqueiro nen sei remar.

         ¡Eu atendend’o meu amig’, ¿e u era?

 

         Non ei barqueiro nen sei remar,

        Morrerei eu, fermosa, no alto mar.

       ¡Eu atendend’o meu amig’!, ¿e u era?

                                 PAIO GOMEZ CHARINHO

Cantiga de escarnio

Pai  Gomez Charinho afirma que só existe unha cousa no mundo con que poida ser comparado o rei de Castela e León: o mar. Ó longo da composición expón os argumentos en que asenta tal afirmación.

 

De quantas cousas eno mundo son,

Non vejo eu ben qual pod’en semelhar

Al rei de Castela e de León

Se[non] ua que vosdirei: o mar.

O mar semelha muit’aqueste rei,

E d’aqui en deante vos direi

En quaes cousas, segundo razon:

                                      

       O mar da muit’, e creede que non

       Se pod’o mundo sen el governar;

10  E pode muit’, e [á] tal coraçon

      Que o non pode ren apoderar.

      Des i ar [é] temudo, que non sei

     Quen o non tema; e contar-vos ei

    Ainda máis, e judga[de]-me’entón:

 

 

15  Eno mar cabe quant’i quer caber,

      E manten muitos; e outros i á

      Que x’ar quebranta e que faz morrer

      Enxerdados, e outros a que dá

     Grandes herdades e muit’outro ben

20 E tod’esto que vos cuncto aven

     Al rei, se o souberdes conhocer.

 

    

10-12. e ten moito poder,,e ten unha vontade rexa que ninguén pode dominalo. Ademais é moi temido. 16-18. E hai outros a quen estraga e a quen fai morrer sen nada. 20 aven : sucede. 21 conhecer: entender.

       Do mar: non á cont’, e nunca sera

       Bravo nen sanhudo se lh’o fazer

25  Outro non fezer, e sofrer-vos á

      Toda-las cousas; mais se en desden

      Ou per ventura algun louc’o ten,

      Con gran tormenta o fara morrer.

 

     Estas manhas, segundo meu sén,

     Que o mar á, á el rei, e por én

     Se semelhan, quen o ben entender.

 

23. non á cont’: non se pode contar. 26-27. Mais se algún louco o menospreza ou se aventura con el. 29. Segundo meu sén: segundo eu penso.